Kuyunun birine bir yalan attım,İndim yanına, sarıldımÜstü kapanana, dönüş olmayana dekEski bir ihtimal gibi öylece kaldımKuyunun birinden bir gül çıkardımBakıp bakıp kırmızı... tekliğine ağladımElime batmadan anlayamadımOnunla aynıymıșımKuyunun birini kendime mezar yaptımGirdim içine aşağı baktım, belki vardıKaranlık çöktü de bildim,Meğer hep oradaymışım.Gün geçti su kuruduKuyu bile unutulduBenden ne kaldıBenden ne kaldı

Bize de yaz gelirdi birkaç sene evvelÇoktan kaybolmuş bir şeyler ısınırdı içimizde, bilirdikEski otlar gibi yanmaya müsait umutlarımız da öyleKurumamıştı reçinesi dostlukların, sırt yaslanacak ağaçtılarRüzgarsızdı, titremezdi dolayısıyla hiçbir şey, kalp bileBoğulmakla boğaz kuruması arası, unutulmuş bir yazdıPahalı değildi soluklanmak, oturası gelirdi insanınÇöküp kalacağımızı bilemedik, başımıza güneş vuracağınıErtesi sabahı görmeden, bir daha yaz olmayacağını.Bize de yaz gelirdi, yanaklarımız hariç

Söz gelimi yarın ölecek olsam ve bunu bilsem insanlara ne sorardım diye düşündüm de, şunu sorardım:Güzel adamdım di'mi ben? Cebimde hep bir şiir, bir gülümseme.Güzel adamdım di'mi? Çok severdim çocukları, hep bir kızım olsun isterdim. Kendimce korkularım bile vardı bu konuda. Güzel adamdım... Di'mi? Dostlarımı, bilhassa kız olanları her şeyin üstünde tutardım, ölen kız kardeşimin yerine koyardım nedense.Hep abi

Tutmadı tampon kanı, hiçlik ayyuka çıktıKurşun attı gerçek, her şey ağır yaralıSessiz ambulansların çaresiz farlarıSon vedidi aydınlatamadıYoktu veya bitti ya da değildiAcıydı kelimelerin ağırlık ve anlam birliğiHasankeyf gibi, dostluklar da öyleceSoğuk sudan ölüm ağzıyla ayyuka çıktıAcil durum tuşunun baştan kırıkmıș camıSuyun yokluğu yanarken anlaşıldıNihayetinde işin açıkçası, var da varken yok daDenmese bile, çoktan ayyuka çıktı.

Gönderilmemiș mesajlar gibi boğazda kalıyorKanla yüz yıkayıp has gecelere uyanıyorumKapanan perdeler arkasında ıssız bir gün gibiKemiği bıçağa dayayıp... GidiyorumBatmak için yola çıkan gemide, iş işten geçmişTıkanmış yollar, ölü bulunmuş sevgilerimleSon kez düşünmekle unutulmak arası bir yerdeAdı gitmek olan çocuklarım doğuyor oncaKuru günlerin nihayeti yok, dönüp gitti ışıklarMalumun ilanı darağacına asılı, yanık dallarıYaşamın ve insanlığın kustuğu yalnız kokularıBoğazımı kesiyor