Zamanın durduğu yerdeyim karacaYumuşatayazıyorum göğüs dikenlerimiEllerim boş ama  gözlerim değil, biliyorumAsla sahip olamayacakları zenginliğim:Onların hatalarını yapmamış ve gencim.Masadaki baş aşağı sandalyeler gibiKapanma emaresi bir bildiğim varGeri sayıma sıfırdan başlıyorum Yanıyor gül, ölüyor şişeGüzel bir şarkı seç yokuş aşağıYeniden oluşuyorum istemeye istenmeyeHiç benim olmamış geçmişin yalanını özlüyorumSıcak değil neye sarılsamOlamaz da, tüm hiçbir gücüyleSiliniyor yüzümden o eski çehreYara kapanması gibi

Burada toplumsal bir meseleye dair yazmayalı epey oldu, en son Özgecan Aslan konusunda yazmıştım ve gelen iyi yorumların yanında ipe sapa gelmez, aşağılık kafaların ürettiği, kusmuğa eşdeğer fikirler doğrultusunda toplumsal konulardaki fikirlerimi herkesin duyması gerekmediğine karar vermiştim, lakin ben susunca olaylar dinmedi ve lanet olsun ki bugün yine aynı noktadayız.Öncelikle kafalara iyice girsin diye madde madde sıralayacağım düşüncelerimin

O ki hiç var olmamış perdeleriyleZamanı kapatmaya çalışıyorduAdından fazlasını bilmeyen bu herkes kadarGözünü kapadığı şeyler de oradaydıGeceleri eski nefesleri çıkardı piyasayaBir hesap hatasının içinde hissediyordu bazenYanlışlık olmuş denip telafi edilmek istiyorduKötü bir şakanın mağdurundan ibaret olmakÖnce hafif kızıp sonra affetnek için bir sebepKutular öyle her zaman açılmazYa gözün görüp varlığı aklına düşecekYa bir şey ararken rastlyacaksın kıyıdaO da

Koca bir tamam kapladı gökyüzümü, güneşe erişmek için fazlasına ihtiyacım var artık. Kayıp değilim ama bu karanlıkta, karış karış hakimliğim ürkütüyor beni; bu kış daha güçlü ellerim, daha eminim kendimden, daha çizili ve iyi anlamda yokuş yukarı yolum ama bomboş aynı ellerim, aynı yollar her zamanki gibi ve aynı kış soğuk yine. Kışa soğuk diye kızılmaz hadi de,

Yapayanlış bir yapbozda, yan yana gelmesi teklif dahi edilemeyecek iki önemsiz parçayız, önemsiziz çünkü henüz bitmediğinden büyük resim, kimse farkında değil eksikliğimizin. Hadi diyelim doğru yapboz, yan yana yazıldık diyelim kaderde, yine tutmayacak; çünkü ben uzun zamandır kırık bir parçayım, ben olduğum bile bilinmeyen bir kutuda, diğerleri bitse anca fark olunacak hüzünlü bir detaydan başka neyim en iyi