Bir Hiç Olduğumu Nasıl Anlarım

Biliyorum ben hep bunu söylüyorum ama yeterli değil yine de: Hayatında olmanız ile olmamanız arasında onun için kayda değer fark olmayan hiç ama hiç kimse için tanıdıktan fazlası değilsiniz. Öyle yok dost yok arkadaş falan içi boş ve anca sizi eğleyen laflar. Bunu kabul etmek ve bütün çevrenizi buna göre gözden geçirmek zorundasınız canım kardeşlerim.

Düşünün, sizi kaybetme fikri gerçekten bir endişe yaratır mı etrafınızdaki kişilerde, üzülmeniz ihtimali onlar için durdurucu bir unsur mu kimi konularda, yahut onlardan alakasız başınıza kötü bir hal sirayet ettiğinde sahiden sizin derdinize minnacık dahi olsa sıkılırlar mı kendiliklerinden? Özlerler mi sizi, hani araya bir şeyler girmiştir olur ya, düşer misiniz akıllarına? Bir duruma, bir şeye, biriyle olmaya karşın sizi tercih ederler mi? Öyle bir tür şık olarak tercih etmekten bahsetmiyorum, size söylemeseler de zaman zaman sizi ararlar mı? Ararlarsa hissedersiniz inanın bana.

İnsanlara dair belki de en korkutucu şey içten gibi durmaları

Deseler ya yekten umurumda değilsin hiç de olmadın

Utanırlar ama çünkü bilirler yapmakta olduklarını

Yine de yaparlar mı? En az sever gibi, dost gibi yaptıkları kadar

Ustalık ve soğukkanlılıkla. Ah... Ne demeye geldilerse sanki.

Bu gibi can alıcı sorulardan birinin bile cevabı hayır ise -ki öyle olduğu takdirde mutlaka başka hayırlar da olacaktır- üzgünüm ama siz değer verdiğiniz kişinin tam anlamıyla kimsesisiniz güzel kardeşlerim. Bunu daha yumuşak söyleyebilmek isterdim ama sadece sizi kandırmış olurum... Size karşı hep açık oldum: Çevrenizi bilmiyorum fakat ben size hakikaten kıymet veriyorum şayet bu yazının burasına kadar okuyacak denli ehemmiyeti veriyorsanız bana. Vaktinizi veriyor ve kayda değer buluyorsunuz ben çok duygulanıyorum... Neyse.

Şunu da unutmayın ki birinin varlığınızla mutlu olması bir şey ifade etmez, taş çatlasın standart olacaktır yokluğunuzda öyle biri; asılan yokluğunuzun hüzünlendirebildiği kimsede ki varlığınızda mutluluğu bir tablo gibi seyre değerdir.

Şimdi diyebilirsin ki Alptuğ abi ben bu soruları sora sora eledim çevremi iyi de, kimsecikler kalmadı. İşte şimdi güçlüsün, şimdi seni tehdit edebilecekleri fakat kendi umurlarında olmayan bir şeyler bile kalmadı. Ben kaldım işte, ben biliyorum ne hissettiğini, sen de biliyorsun bildiğimi ki buradasın, hiç bizimle olmamışlar kadar seninleyim ruhen, dersen tanışalım ona da varım. Kim yalnız kim değil birbirine karışan, yalnız taklidi yapan çakma Teoman'ların fetiş nesnesi oldan şu hayatın içinde biz de yalnız değil gibi yapalım olmaz mı?

Bak ben üzülmüyorum artık,

Ya da üzülüyor da fark mı etmiyorum bilmiyorum ki

Ama sen de üzülme işte, birbirimizden başka kime güvenebiliriz ki?