Kara Kaplı Defter

Ah benim kara kaplı defterim

Bak nasıl da yapayalnızız senle

Ne ifade ettiğimizi gördükten sonra hele

Nice dost dediklerimize

Artık bu kelimeden utanasıya dek

Keşke dürüst olsaydı insanlar benim kadar

Hakkımda düşündükleri başından belli olsaydı

Ben gerçeği pat küt söylediğimden kötüysem

Onlar yalan davrandığı, değer verir davrandığı

Oysa beni içten içe hakir, zayıf, acınası gördüklerinden

Kötü sayılmazlar mı?

Sorun düşündükleri değil, yansıttıkları

Madem böyle düşünüyorsun, dost gibi yapma

Siktir git afedersin, sanki gideni durdurduk önce

Bir eksik bir fazla ne fark eder

Gözüme batıyor zaten artık insan denen

Anlamıyorsun okuyucu,

O kadar çok oldu ki gidenler kalanlar bile değil artık mevzu

Ben kendi verdiğim değere yanıyorum

Yine eski bir dostun dediği gibi "FAZLA" olana

Meğer dostluk o kadar da önemli bir şey değilmiş, yoldan geçen birine davranır gibi davransan yeriymiş, ben kaşındım.

Kime kendine verdiğin değeri verirsen yakarmış

Artık en iyi insanlara bile dolu dolu

Dostum diyemeyecek olmanın hüznü ile

Bitti ilan ediyorum. Bu şiirle birlikte çoğu şeyi.

Șiir , Şiir