Her şey hazır sayılır, sadecee bir sabah oluvermek kaldı, başka biri.Daha kuru sözlerim olacakDaha anlamsız bakacak gözlerimHerkesten tiksindiğim yüzümden okunacakVe varılamayacak üstüme çünkü uzun süreceğimBaşka biri olacağımBir gün karşıdan karşıya geçerken tanımadığınEskinin en yakın arkadaşı ismen,Tüm zamanların hiçi esasenKendini önemli bulmaktan korkan veAçıkça ömem verilmemiş de biri olarakEn kenara çekileceğim bu yüzdenKenar bile beni unutana dekBeni tanımayanlar da

Geçmişe dönsem diyorum şu sıra, içimdeki haktan ibaret kine rağmen de şöyle bir düşünce tıklatıyor kalbimi: Keşke o insanların, henuz değişmemiş hallerini tekrar görüp, tüm bunlar yaşanmadan önce son kez vedalaşabilseydim. Benim insanlarımla.Bu yazı bu kadardı okuyucu, her şey açık zaten.

En yaşlı yalan geçmiştir, çekip gitmek gerekirLanet olsun inandığım insanlara ki inançlarıVursan da düşmüyor, güneşi kapıyor asılı gökteMiyop değilim ben, gözlerim dolu yalnızcaHer sabaha varırken bir şey daha bırakıyorBeni ve kımıldamayı artık içimdekiÇok pahalıya geliyor bu gece tarifeleriArtık bilemiyorum, gündüzüm gündüz müGeri dönülmez bir yol hayatım da, bu değil sorunDöndüm diyelim hadi, kimseyi bulamayacağımHiç olmadıkları yerlere bakarak insanlarınUzun

Biz onlardan değilizBizi ya çok çok sever ya nefret ederlerMütemadiyen ikisi de aynı sebeplerdenTamam öldürmek istemezler belki amaZaten öldürürler farkında olmadanSorun da bu yaBiz olmasak hiçbir şey değişmezYoğa karışırız, hiç olmamış oluruzHer gün ki eksiklikleriniBirer ur gibi göğsümüzdeTuttuklarımızın dahiHatta doğrusu, en çok onlarınBelki de sadece.Bilmiyorum ne kadar anlıyorsun okuyucuFakat bil ki bu şiir uçucu, ben uçucuyumOku, çevir başını

Ah benim kara kaplı defterimBak nasıl da yapayalnızız senleNe ifade ettiğimizi gördükten sonra heleNice dost dediklerimizeArtık bu kelimeden utanasıya dekKeşke dürüst olsaydı insanlar benim kadarHakkımda düşündükleri başından belli olsaydıBen gerçeği pat küt söylediğimden kötüysemOnlar yalan davrandığı, değer verir davrandığıOysa beni içten içe hakir, zayıf, acınası gördüklerindenKötü sayılmazlar mı? Sorun düşündükleri değil, yansıttıklarıMadem böyle düşünüyorsun, dost gibi yapmaSiktir git afedersin,

İşte yine buradayım sevgisiz günlükKendime çarpıyorum olağan hızımda kaçarkenYırtık bir sayfa gibi unutulup gitmek, izsiz günsüzBasmadan hiçbir hayata, fark edilmeksizinBen parayı severim, isterim o da beni sevsin haniKullanacağımdan da değil, işimden başka bir çöpüm yokÇalışmak ve çalışmak, belki gitgide temize çeker beniKafamı kaldıramayacak meşgul olursam her şey iyi.En iyi bildiğimiz şeyi yapalım, tek bildiğimiz şeyiSadece onu, hayat boyu,

İçten içe hep bilmek sevmediğiniBunu kendi ön kabulün sanmakZorla, sevebileceğine inanmak sonundaFakat başından beri haklı olmakKim suçlayabilir beni şimdi, yinePeşin hükümlü olmakla, kötüyü çağırmaklaHangi dostun lafı boş olmaz artıkUmut içerip de.