Ev
Ait değilim, ait olamıyorum
Kimseyi, hiçbir yeri evim gibi hissedemiyorum
Çoğu zaman bir rüya sanki,
Yanımdakilerleyim ama orda değilim
Dostlar, binbir iyi insanlar, bunu değiştiremiyor
Ait değilim, her şey yabancı geliyor
En iyi arkadaşları bile benden hissedemiyorum
Ki bu onlardan bağımsız, suçları eksikleri yok
Ev gibi gelmiyor hiçbir kavram.
Meğer benim derdim dediğim şeyin adı
Aidiyetsizlikmiş yalnızlık değil,
Bir yabancı gibiyim, misafir
Eğreti duruyorum, ek, sonradan gelen bir şey
Kendi hayatımın davetsiz misafiriyim,
Binbir izzeti ikram görüp el üstünde tutulsan da
Bilirsin ya senin değildir, rahat edemezsin.
İşte o his uzun zamandır hayatımın kendisi
Ben eksik değilim sanki de,
Tek eksiğin ben olduğum bir dünya var bir yerde
Ama bulamıyorum sanki, iş işten geçmiş belki
Mahsur kalmışım kendi hayatımda
Asla ısınamayacak gibi tam olarak,
Ne bir kadına, ne bir aziz dosta, ne kendime.
Her an diken üstü, her an ölmek üzere.