Ait değilim, ait olamıyorumKimseyi, hiçbir yeri evim gibi hissedemiyorumÇoğu zaman bir rüya sanki,Yanımdakilerleyim ama orda değilimDostlar, binbir iyi insanlar, bunu değiştiremiyorAit değilim, her şey yabancı geliyorEn iyi arkadaşları bile benden hissedemiyorumKi bu onlardan bağımsız, suçları eksikleri yokEv gibi gelmiyor hiçbir kavram. Meğer benim derdim dediğim şeyin adıAidiyetsizlikmiş yalnızlık değil,Bir yabancı gibiyim, misafirEğreti duruyorum, ek, sonradan gelen bir şeyKendi hayatımın

Önce o sırtını döndü, sonra sırtı onuBenim gibi bir şeydi, öncesi kırık Birkaç ışığın kapandığını bildi, içindendiSebepler artık, sebepler bile üzgün birer kişiydi.Ölüm sizin için anca yaşandıktan sonra hüzünlüUzun bir ölmekteliği küçümsüyorsunuz insanlarÜzülmek değil benim için,  acımak içinizdekiKırılsın istemem, aramızdaki utanç duvarı.Bitiyorum insanlık, az kaldım, duy, var ise önemiÖnüne dön, işine bak, hepki gibiÜzülerek belirtmeliyim, ölüyorsam bile;Henüz sana somut,