Benim şu ya da bu biçimde yalnız olmam kimi nasıl ilgilendirir bir fikrim yok.Tek bir isteğim var, benle kavga edecekseniz de bunu adam akıllı bilmediğiniz geçmişim yüzünden "Sen hep böyle yapıyorsun ki yalnızsın." falan şeklinde, çok bariz yalnızca incitme kastıyla yargı dolu cümleler kurarak yapmayın.Evet insanları hayatımdan çabucak çıkarabiliyorum ama ben sanki bir sabah "Artık insanları hayatımdan çabuk

Korkuyorum biliyor musunBaşkalarının da olabileceği yerlerden,Arkamı dönmekten, köşe başlarından, denk gelmekten... İnsanlardan değil, onları görmekten korkuyorum.Görünce sadece onları görmüyorum ki, beni düşürdükleri hali görüyorum, geçmişimi görüyorum, kalmamış güzellikler dahi acıtıyor görünce nasıl acıtmasın, hele oradan buraya bakınca... Ne kadar toparlasam da... Olduğum kadar kötü görünüyorum.Nefesim kesiliyor görünce korkuyorum, öylece duruyorum neden durmayayım ki, kifayet etmiş mi daha önce kelimelerim,