Demir yalamanın dahi verdiği tadı veremeyen insanların ancak uzaklaşınca varmışız farkına, kıymetten bol ne var zira verecek bizde. Hakikaten hissetmiyor ama insan o bir aradalıkta, karşısındaki kişinin dominantlığının içten içe kendiliğine engel olduğunu mesela; giderken bile baskın oluyor ve sanıyorsun ki suç senin falan, sonra bir oturup düşünüyorsun aslında olan sana olmuş da ucuz kurtulmuşsun. Hiçbiri mühim değil

Günaydın çocuklar. Nasılsınız? Ben mi? Ben iyiyim canım, valla iyiyim; ya benim aklıma bir şey takıldı o yüzden -ve bir de orucun ilerleyen saatlerinde üşeneceğimden- bu saatte yazıyorum. Yahu sizce de bu blog biraz fareli tavan arası gibi kokmuyor mu? Bunu şunun için diyorum, ne vakit buraya yazmaya kalksam sanki hüzünlü olması vacipmiş gibi o yöne evrildiğini fark