Üzülüyorum Altan, sabahın dördünde üzüntüden uyandım, kabuslar başladığına göre çıkmaza girdi kalbim gibi bilinçaltım... Ben eskiden öcü möcü görüp kabus derdim, artık ihanet görüp diyorum. Mide bulantıları, günübirlik sinir harpleri, ilk yalnızlık fırsatında hücum eden göz yaşları ve dahası... Demek edebiyat değilmiş bu, hiç yokmuş hakikaten dişe dokunur ölçüde değerim; insan geçmişi düşünüp özlüyor ve nasıl özlemesin... Böyle