O ki hiç var olmamış perdeleriyleZamanı kapatmaya çalışıyorduAdından fazlasını bilmeyen bu herkes kadarGözünü kapadığı şeyler de oradaydıGeceleri eski nefesleri çıkardı piyasayaBir hesap hatasının içinde hissediyordu bazenYanlışlık olmuş denip telafi edilmek istiyorduKötü bir şakanın mağdurundan ibaret olmakÖnce hafif kızıp sonra affetnek için bir sebepKutular öyle her zaman açılmazYa gözün görüp varlığı aklına düşecekYa bir şey ararken rastlyacaksın kıyıdaO da

Koca bir tamam kapladı gökyüzümü, güneşe erişmek için fazlasına ihtiyacım var artık. Kayıp değilim ama bu karanlıkta, karış karış hakimliğim ürkütüyor beni; bu kış daha güçlü ellerim, daha eminim kendimden, daha çizili ve iyi anlamda yokuş yukarı yolum ama bomboş aynı ellerim, aynı yollar her zamanki gibi ve aynı kış soğuk yine. Kışa soğuk diye kızılmaz hadi de,

Yapayanlış bir yapbozda, yan yana gelmesi teklif dahi edilemeyecek iki önemsiz parçayız, önemsiziz çünkü henüz bitmediğinden büyük resim, kimse farkında değil eksikliğimizin. Hadi diyelim doğru yapboz, yan yana yazıldık diyelim kaderde, yine tutmayacak; çünkü ben uzun zamandır kırık bir parçayım, ben olduğum bile bilinmeyen bir kutuda, diğerleri bitse anca fark olunacak hüzünlü bir detaydan başka neyim en iyi

Ağır bir koku gibi sindi üstüme buBoşluklarından vurulanların bildiğiİçime içime bükülüyorumBiliyorum her şeyi, hepsiniKafamda mesafeler şekilleniyorBüyüdükçe büyüyor herkesleAnlaşılmadığımı biliyorumBu yalnızlık benim içime sindi

Sanki bir geçmişim yok da hayatımın tam ortasına doğmuş gibiyim. Ortaokul, lise hatta üniversite dönemim benim için kalın birer yazıklar kitabı; o günlerime dair sohbet döndürebileceğim kimse yok, yalnızca her günkü rüyalardan ibaret olan -ki ona da kabus mu denmeliydi yoksa çoktan- eski dostlar...En güzeli bildiğim günlerim yoklar, zira hepsi çeşitli yalanlara inanarak geçmiş, o günlere dair hatırladığım