Mumlar sönüyor içimde, eski mi eskiBinbir hatır ve sevgilerden: sonsuz karanlığaYenisini yakmıyor kimse, bir parça ısınmadanDikenlere batan ben, damla bile kaldıramayanSıcaklık, yakınlık, özen yahut adına ne dersenBu kadar eksik olmasaydı, adeta kesik süttenYarım kalmasaydı, hayat gibi içimdeki güllerÇok sevdim ve seviyorum herkesi,Keşke çok şey değişmeseydi...

Anlamadığınız bir uzaklıkla gezerim hep cebimde, size söylenmemiș günlerimde, asla bilmeyeceğiniz kapılarımdan çıkıp giderim sık sık. O kadar da kötü değildir esasen kaybolmak, hele ki bir bilinmeyenden diğerine giderken.Yanmış gemilerimin kokusuyla burnumda, bütün gün ve geceler, görmediğiniz ölçülerde çok çalışırım, otuz şey düşünür, kırk şey yaparım. Görmezsiniz.Önce kırıp sonra boyadığım mat şeffaf duvarlarım; derdim benden sızdırdıkları değil bana